تفاوتش فقط يک نقطه است؛ يک نقطه ناقابل. اين که شهروندي از قالب «مراحمت» براي همنوعش خارج شود و اسباب «مزاحمت» او را ايجاد کند؛ قطعا يک پديده عادي و طبيعي نيست

تفاوتش فقط يک نقطه است؛ يک نقطه ناقابل. اين که شهروندي از قالب «مراحمت» براي همنوعش خارج شود و اسباب «مزاحمت» او را ايجاد کند؛ قطعا يک پديده عادي و طبيعي نيست.

 حتي اگر بعضي مزاحمت هاي خياباني هم برايمان عادي شده باشد؛ همين مرحله عادي شدن مزاحمت، خودش پديده خطرناکي است که نشان مي دهد ايجاد مزاحمت براي ديگران، ديگر آن قبح و زشتي اش ريخته و حساسيت هاي عمومي نسبت به آن کمتر شده است.

شايد کسي پيدا شود که ادعا کند هرگز براي ديگران مزاحمت ايجاد نکرده، اما بعيد است فردي مدعي باشد که هيچ وقت مورد مزاحمت قرار نگرفته است.

اين مزاحمت ها هم تا دلتان بخواهد، انواع و اقسام مختلف دارد. از متلک پراني هاي کوچه بازاري گرفته تا قمه کشيدن در خيابان، همه در زمره مجموعه مزاحمت ها جاي مي گيرد.

با وجود آن که در همه انواع ايجاد مزاحمت ها، حقي از حقوق شهروندان ضايع مي شود، اما در بسياري از موارد، نه کار به دادگاه و تنبيه مزاحم کشيده مي شود و نه فرهنگ سازي گسترده اي براي کاهش بار مزاحمت ها انديشيده شده است.

 

مزاحمت، تعريف واحدي ندارد

مزاحمت مثل بسياري از واژه هاي انتزاعي ديگر مثل ترس و شجاعت، مفهوم واحد و خط و مرز مشخصي ندارد. شايد رفتاري که براي فردي مزاحمت تلقي مي شود، براي فرد ديگري در حکم يک شوخي بامزه باشد.

تعريف مزاحمت با توجه به فرهنگ کشورهاي مختلف نيز متفاوت است؛ طوري که ممکن است مثلا برخي رفتارها در کشوري به عنوان مزاحمت و در کشوري ديگر، امري عادي و هنجاري پذيرفته شده تلقي شود.

مثلا در کشور ما هنوز هم براي خيلي ها کپي غيرقانوني محصولات فرهنگي و هنري، به عنوان مزاحمت براي پديدآورنده اثر تلقي نمي شود، اما در برخي کشورها اين نوع مزاحمت به عنوان يک جرم غيرقابل چشمپوشي به حساب مي آيد که مجازات هاي سختي به دنبال دارد.

با اين حساب شايد بتوان گفت که براي تعريف درست مزاحمت، بايد ابتدا به حق و حقوق قانوني مردم هر کشوري توجه کنيم و سپس با توجه به اين حقوق پذيرفته شده در آن جامعه، موارد نقض حقوق شهروندان را به عنوان عملي مزاحم به حساب بياوريم.

البته همين تعريف هم به طور کامل، درست و جامع نيست؛ زيرا مثلا ممکن است در کشوري به همه حقوق شهروندان و هنجارهاي رايج جامعه به عنوان امري قانوني و لازم الاجرا نگاه نشود و در آن صورت، نمي توان نقض يک هنجار پذيرفته شده در جامعه را به عنوان مزاحمت تعبير کرد.

 

انواع رايج مزاحمت‌ها در ايران

متلک پراني در ايران را شايد بتوان رايج ترين و دم دستي ترين شکل مزاحمت به حساب آورد. گرچه مردان هم در تيررس انواع متلک‌ها قرار دارند، اما بيشترين قربانيان متلک هاي مزاحم در کشور ما، خانم ها هستند.

متلک‌ها را بايد در زمره مزاحمت‌هاي ذهني به حساب آورد که روح و روان فرد مزاحمت شونده، هدف حمله قرار مي گيرد.

نهادينه نشدن فرهنگ گفت وگوي سالم و تلنبار شدن عقده هاي جنسي را شايد بتوان از مهم ترين دلايل پيدايش اين نوع مزاحمت متداول دانست.

جداي از متلک پراني، رعايت نکردن قوانين راهنمايي و رانندگي را هم مي توان در رديف رايج ترين مزاحمت ها در ايران به شمار آورد.

 

رعايت نکردن حقوق ساير رانندگان، به هم زدن نظم و آرامش در جاده ها و پارک کردن در محل هايي که مزاحم رفت و آمد ديگران است، گونه هاي مختلفي از مزاحمت هاي رانندگي در ايران را تشکيل مي‌دهد

وضعیت آگهی از دید کاربران: