با ورود نوجوان در کشور مقصد بخصوص کانادا؛ با وجود رنگین تر بودن هجرت ذهنی و قوه ی تخیلش؛ این کشور را بسیار ساده تر از تصورش می بیند که این خود در ابتدا یک آوار ذهنی به همراه خواهد داشت و او را کمی در خود فرو می برد و در ابتدا تصور می کند والدین او تصمیم درستی در انتخاب مقصد نداشته اند و شروع به سرزنش می کند و این نوع رفتار کاملا با اتفاقاتی که در ذهنش شکل می گیرد، طبیعی ست.

نغمه برزگراسکندرکلایی، متولد 1359 با بیش از 12 سال سابقه ی تدریس و مشاوره ی آموزشی-تحصیلی در مدارس استان تهران و مازندران میباشد. وی  کتاب" به پسرت گوش کن"  را در سال 96 تالیف وبه چاپ رسانیده وهمچنین دو کتاب دیگر با نام های" به دخترت گوش کن" و "خودت را تغییر بده، نه همسرت" را در دست تالیف دارد.  چاپ مقاله هایی با عناوین "مدیریت هوش هیجانی" و" نقش کارکنان مدارس در همراهی مشاوره ای دانش آموزان" در مجلات داخل ایران و برگزاری کارگاههای مهارتهای زندگی درمدارس تهران و مازندران با عناوین : مدیریت هوش هیجانی ، تربیت سنتی و تربیت نوین، بلوغ جنسی و روانی در نوجوانان ،انواع اعتیادهای رفتاری، جسمی و روانی در نوجوان ،.. از دیگرفعالیتهای ایشان میباشد.

نوجوان و مهاجرت

در دنیای تکنولوژی و فناوریهای روز جهانی، نمی توان به مقوله ی مهاجرت با همان تعریف قبل نگریست. در این عصر مهاجرت به دو شیوه ی منحصر به فرد در زندگی مردم جای گرفته است، مهاجرت فیزیکی و مهاجرت ذهنی و روانی.  در دنیای امروز؛ بسیاری از افراد سالهای سال حتی بدون هجرت فیزیکی از محدوده ی زندگی وطنی خود؛ از نظر مهاجر محسوب می شوند چون مدتهای طولانی الگوهای زندگی و نگرش های رفتاری خود را بر پایه ی کشور مقصد بسته اند و با تمام چالش های در برگیرنده ی این نوع هجرت به روند خود ادامه داده اند، از طرفی با قدرت ارتباطات شکل گرفته در این دوره، مهاجرت روانی در بین نوجوانان و جوانان ایرانی بیش از بیش فراگیر شده است و متاسفانه این نوع مهاجرتها

ذهنی مشکلات وسیع تری را برای این قشر سنی و نوع ارتباطاتشان با والدین و اجتماع در برداشته است.

حال در نظر بگیرید در این میان نوجوانی با این هجرت ذهنی خاص به مهاجرت فیزیکی نیز نائل شود...!

چند نکته مهم که والدین باید بدانند؛ اگر در دوره ی نوجوانی پسران و دختران خود، مهاجرت را انتخاب کرده اید کمی مسائل را با دقت بیشتری دنبال کنید نه با وسواسیت بیشتر، در این زمان تنها دقت در مسائل نوجوان می تواند شما را چند گام جلوتر از او قرار داده تا بر مسائل اشراف بیشتری داشته باشید.

 

نقش و نگار هجرت روانی نوجوان از هم می پاشد

با ورود نوجوان در کشور مقصد بخصوص کانادا؛ با وجود رنگین تر بودن هجرت ذهنی و قوه ی تخیلش؛ این کشور را بسیار ساده تر از تصورش می بیند که این خود در ابتدا یک آوار ذهنی به همراه خواهد داشت و او را کمی در خود فرو می برد و در ابتدا تصور می کند والدین او تصمیم درستی در انتخاب مقصد نداشته اند و شروع به سرزنش می کند و این نوع رفتار کاملا با اتفاقاتی که در ذهنش شکل می گیرد، طبیعی ست.

در این فضای فکری والدین تنها می بایست شنونده های خوبی برای تخلیه روانی نوجوان خود باشند حتی اگر تصورات نوجوان خارج از واقعیتهای روزمره باشد، چون نوجوان به دنبال توجیه شدن نیست تنها می خواهد کمی از آن آوارهای درونش بکاهد و از طرفی والدین می توانند نوجوان را در مسیری قرار دهند که هر کشوری فضا و مسائل بسیاری برای کشف شدن و شناخته شدن دارد.

 

آگاه باشید در ایران میزان آموزش در بسیاری از مسائل چه اجتماعی، چه رفتاری و چه مدنی بسیار ضعیف بوده است

(خانواده ها توجه داشته باشند؛ هیچگاه آموزش را با بمباران اطلاعات در دنیای مجازی اشتباه نگیرید، درست است فرزندان ما به خاطر دسترسی به اطلاعات روز پر هستند از اطلاعات مفید و غیرمفید اما هیچ یک از اینها دلیل بر حجم بار آموزشی فرزندانمان نیست و حتی چه بسا در بسیاری از موارد به دلیل نبود آموزش کافی در حیطه های مختلف؛ فرزندانمان آسیب های بیشتری را پس از مهاجرت پذیرا باشند)

در این مسیر از سرزنش نمودن نوجوان بپرهیزید و در مورد تفاوت آموزش ها با او به گفتگو بنشنید، حتی ممکن ست در ابتدا از شنیدن توضیحات شما سر باز زند اما ناامید نشوید بهترین روش در این مواقع برای مکالمه ی موفق تر با نوجوان استفاده از جملات کوتاه و کلیدی اما بدون خشونت و تحکم است.

 

شوک اجتماعی

با ورود نوجوان در دنیای فرهنگی و اجتماعی متفاوت؛ یک شوک اجتماعی خاصی به نوجوان وارد می شود؛ برای مثال تفاوت در اجرای قوانین شهری، پررنگ بودن بسیاری از مسائل که در ایران خیلی به آن توجه نمی شود و نوجوان با این نوع روش رفتاری سال ها خو گرفته بود، در این زمان چالش های رفتاری نوجوان بروز خواهد کرد و برای تخلیه ی روانی خود دست به برخی رقتارهای خاص و بعضا پرخاشگرانه خواهد زد( این رفتار می تواند به دو شیوه نمود یابد 1- فرو رفتن در انزوا و تنهایی(مخفی نمودن خشم) 2- پرخاشگری با والدین برای مسائل بسیاری جزئی) یادمان باشد نوجوان ما در این زمان دو بحران را همزمان تجربه می کند ( اول بحران هویت یابی دوران نوجوانی خود ودوم یافتن و پذیرش فرهنگ و سیستم اجتماعی جدید)

والدین در این زمان ابتدا باید کمی فرصت به نوجوان دهند تا خود را باز یابد و در برابر پرخاشگری های لحظه ای نوجوان در ابتدا با آرامش سکوت کنند و بعد از اینکه نوجوان به یک آرامش نسبی رسید به سراغش روند و در مورد نوع رفتارش مقتدرانه و نه مستبدانه گفتگو کنند.

 

 

نوجوان را در جریان جزئیات مسائل و مشکلات حتی مسائل مالی و مهاجرتی خود قرار ندهید

نوجوان در این دوره ی سنی بخاطر تغییرات وسیع ذهنی و روانی، مسائل را بسیار پیچیده تر از والدین می بیند و پیچیدگی مسائل ذهنش را به سمت بن بست های کلان می کشاند و او را با دوگانگی های روانی بسیاری روبرو می سازد.

وقتی نوجوان در جریان کم و کیف مسائل قرار می گیرد خود را در این نو مشکلات سهام دار اصلی فرض می کند (برای مثال تصور اینکه ریشه ی تمام این مشکلات من هستم و اگر من نبودم مادر و پدرم حتی تصمیم به هجرت نمی گرفتن ویا...) و این نگرش در سن نوجوانی بخاطر قوه ی تخیل وسیع، بسیار بسیار طبیعی ست چون تغییرات آنی جسمی و ذهنی در نوجوان در حال وقوعست نوجوان تمام اتفاقات را ناخواسته به وجود خود نسبت می دهد، بنابراین تنها دادن اطلاعات کلی در این زمینه ها آنهم در صورتیکه خود نوجوان خواهان آن باشد کفایت می کند.

-           نوجوان در این تصمیم برای مهاجرت حتی اگر خودش هم سهمی داشته باشد اما عامل اصلی جدا ماندن از بهترین دوستانش را والدین خود می داند:

نوجوان با مهاجرت خود تمام خاطرات و بهترینهای خود را به خاطر و حتی به خاک سپرده می داند و بسته به کشور انتخابی برای مهاجرت دیدار مجدد عزیزان را به زمان غیرقابل درکی می سپارد و این تفکر آزاردهنده ترین عامل برای اوست.

برای دور ساختن نوجوان از این نوع نگرش؛ کافی ست راههای حفظ برقراری ارتباط را برایشان در نظر بگیرید و با نوع رفتارتان و نوع ارتباط با نزدیکان در ایران به نوجوان این اطمینان را بدهید که ارتباط روانی و قلبی شما با این مهاجرت فیزیکی حفظ خواهد شد و هیچگاه از بین نمی رود.

 

زبان مادری را جدی بگیرید

متاسفانه در بسیاری از خانواده های مهاجر ایرانی دیده می شود که والدین برای تقویت زبان خود و فرزندانشان اصرار دارند در منزل به زبان انگلیسی و بعضا فرانسه  صحبت شود و این امر آسیب هایی را برای فرزندان و بخصوص نوجوان در بر خواهد داشت، نوجوان از نظر روانی در حال ثبت برخی داده های جدید در ذهن با زبان مادری ست و در این میان برخی از این داده ها حتی از مکالمات ساده ی روزانه ی نوجوان با والدینش شکل می گیرد و از آنجاییکه انتقال احساسات از طریق زبان بسیار حائز اهمیت است؛ نوجوان آن انرژی روانی را در مکالمات غیر از زبان مادری در جمع خانواده در یافت نمی کند و این خود سیستم روانی نوجوان را دچار آسیب می کند.

 

تعصب فرهنگی و اعتقادی را کنار بگذارید

فرهنگ هر کشوری غنی ست از سوابق تاریخی و قابل احترام برای اقشار مختلف جامعه، اما دراین میان ما با فرزندانی روبرو هستیم که پایه ی عمری خود را در فرهنگ ایرانی و رشد فردی خود را در فرهنگی دیگر سپری می کنند بنابراین روبرو ساختن نوجوان با تعصبهای فرهنگی و مذهبیمان می تواند آسیبهای جبران ناپذیری را در برداشته باشد.

نوجوان در محیط جدید ناخودآگاه با فرهنگ و تاریخ آن کشور آشنا خواهد شد اما با دور بودن از محیط فرهنگی کشورش به مرور زمان فرهنگ و آداب آن را فراموش می کند اما از آنجاییکه تاثیر الگویی والدین هنوز در جهان امروز هم می تواند نقش بسزایی داشته باشد، بستر خانواده صحنه ی نمایش تاثیرگذاری خواهد بود، از تکرار این جمله برای نوجوان که تو یک ایرانی هستی بپرهیزید کافی ست شما به عنوان والدین در بستر خانوادگی خود؛ یک ایرانی با فرهنگ غنی به عنوان یک الگو باقی بمانید.

خانواده هایی که مهاجرت را به همراه یک نوجوان انتخاب کرده اند برای دور بودن از چالش های پیش رو کافیست به یک نکته ی بسیار مهم توجه داشته باشند؛ آنهم برقراری ارتباط کلامی و عاطفی مطلوب با نوجوان است و به طور یقین می توان گفت: والدهایی که رابطه ی عاطفی و به خصوص کلامی مناسبی با نوجوان خود دارند با سختی کمتری مسیر همراهی با نوجوان را سپری می کنند و با خطای آماری کمتری نوجوان خود را در مسیر موفقیت ها هدایت می سازند...

 

 

 

علاقمندان به مطالب سرکار خانم نغمه برزگر میتوانند با عضویت در کانال تلگرام  " مهارتهای زندگی " از مطالب دیگر ایشان نیز بهره مند شوند.

http://t.me/naghmehbarzegar

 

وضعیت آگهی از دید کاربران: