ماليات کانادايي ها از مقداري که براي غذا و سرپناه هزينه مي کنند بيشتر است!
مطابق با نتايج مطالعه‌ي جديدي که توسط موسسه فريزر منتشر شد، به طور ميانگين مقدار مالياتي که خانواده هاي کاندايي مي پردازند نسبت به هزينه اي که مجموعاً به غذا، سرپناه و لباس اختصاص مي دهند بيشتر است
مطابق با نتايج مطالعه‌ي جديدي که توسط موسسه فريزر منتشر شد، به طور ميانگين مقدار مالياتي که خانواده هاي کاندايي مي پردازند نسبت به هزينه اي که مجموعاً به غذا، سرپناه و لباس اختصاص مي دهند بيشتر است، يک مجمع بررسي سياست هاي عمومي جلسه اي تشکيل داده که بر روي بازارهاي آزاد و آن دسته از سياست هاي دولتي که مصرف کنندگان را هدف قرار مي دهند، متمرکز شده است.
چارلز لامان، نويسنده اين گزارش که براي نوشتن آن لايحه ماليات بر کل ميانگين خانواده هاي کانادايي از سال 1961 تا سال 2013 را مورد بررسي قرار داده مي گويد :
اگر شما از مردم سوال کنيد که بيشترين درآمد خانوادگي آن ها به چه مسئله اي اختصاص داده مي شود،بسياري از آن ها به احتمال زياد مسئله مسکن را مطرح مي کنند، اما حقيقت اين است که، مالياتي که خانوارهاي ??کانادايي به طور ميانگين مي پردازند، از تمام نيازهاي اساسي آن ها از جمله مسکن بيشتر است" .
طبق نتايج اين مطالعه، در سال 2013، درآمد متوسط ??خانوارهاي کانادايي 77381 دلار و ميزان ماليات پرداختي آن ها 36932 دلار بوده است (يعني 41.8 درصد از درآمد) در عين حال، 36.1 درصد از درآمد اين خانواده ها در مجموع براي غذا، سرپناه و لباس مصرف شده است.
در مقايسه، در سال 1961، خانواده ها به طور متوسط ??5000 دلار درآمد داشته اند و مقدار بسيار بيشتري از درآمد خود را صرف غذا، مسکن و لباس (56.5 درصد) کرده اند، در حالي که تنها 1675 دلار (33.5 درصد) از آن به ماليات اختصاص داده شده است.
اما همه موافق با تجزيه و تحليل موسسه فريزر نيستند. پيتر دانگان، يک اقتصاد دان شاغل در آموزشگاه مدريت راتمن گفت: " اين اعداد به طور مستقيم قابل مقايسه نيست." او ادامه داد:" اول اينکه در سال 1961، ما چيزي تحت عنوان مراقبت هاي پزشکي نداشتيم. اين مطالعه اولين سال بررسي خود را سال 1961 قرار داده است. و در آن سال براي اولين بار دولت فدرال برنامه مراقبت هاي پزشکي به طور ملي را مطرح کرد و برنامه دريافت هزينه براي آن در ماليات گنجانده شد. اين برنامه بعداً با نام چتر قانون بهداشت و درمان کانادا به کار خود ادامه داد."
انتقال مسئوليت هزينه هاي مراقبت هاي بهداشتي از افراد بر روي دوش دولت موجب بخش مهمي از اختلاف هزينه اي است که مطابق با گزارش موسسه فريزر به ماليات دهندگان تحميل شده است. اخيراً مرکز مشاوره مرسر اعلام کرده است که در اوايل دهه 1960 کمتر از 100 دلار براي هر فرد هزينه مي شد که 57 درصد آن توسط دولت پوشش داده مي شد. اما در سال 2010، سرانه هزينه هاي سلامت به 5614 دلار افزايش پيدا کرده است، که 70 درصد آن توسط اتاوا پرداخت شده است.
اقلام بزرگ ديگري همانند مانند طرح بازنشستگي کانادا و طرح امنيت سني سالمندان نيز تا سال 1961 وجود نداشته اند.
دونگان به آموزش عالي به عنوان يکي ديگر از عواملي که بايد در نظر گرفته شود اشاره کرد. او گفت: "در آن زمان ، بسياري از کانادايي ها حتي دوره‌ي دبيرستان را به اتمام نرسانده بودند، چه رسد به رفتن به دانشگاه يا کالج ... . بنابراين بخشي از افزايش ماليات شامل افزايش ماليات هاي آموزشي است.
وضعیت آگهی از دید کاربران: