گزارش سالانه انجمن فعاليت و سلامتي کودکان و نوجوانان کانادا در مورد فعاليت فيزيکي که روز سه شنبه منتشر شد نشان مي دهد ، با وجود اينکه شيوه زندگي معمولي در کانادا را بسيار پيشرفته  است اما در فعاليت فيزيکي کودکان کشور کانادا رتبه پايين  " D" را به خود اختصاص داده است.

گزارش سالانه انجمن فعاليت و سلامتي کودکان و نوجوانان کانادا در مورد فعاليت فيزيکي که روز سه شنبه منتشر شد نشان مي دهد ، با وجود اينکه شيوه زندگي معمولي در کانادا را بسيار پيشرفته  است اما در فعاليت فيزيکي کودکان کشور کانادا رتبه پايين  " D" را به خود اختصاص داده است.

اين دهمين سالي است که اين گزارش نمرات پاييني براي کودکان و نوجوانان کانادايي در نظر مي گيرد، اما امسال براي اولين بار است که انجمن فعاليت و سلامتي کودکان و نوجوانان کانادا در يک مقياس جهاني مورد بررسي قرارگرفته است.

در اين گزارش نتايج حاصل از 14 کشور مختلف از سراسر جهان از اين نظر که چه کار مي کند و چه کاري نمي کنند،  مقايسه شده است.

نتايج نشان داد که کانادا در فعاليت هاي بدني سازمان يافته از طريق مدرسه يا مشارکت جامعه ، رتبه اول را به خود اختصاص داده است ؛ اما اين موارد به فعال تر شدن کودکان و نوجوانان کمک نمي کند.

به طور کلي از نظر فعاليت بدني ، اين گزارش به کانادا نمره D- اختصاص داد و به اين ترتيب کانادا را در پايين ترين مکان، در کنار ديگر کشورهاي توسعه يافته مانند اتريش ( D- ) ، ايرلند ( D- ) ، ايالات متحده ( D- ) ، و اسکاتلند ( F ) قرار داد.

در اين گزارش مکان موزامبيک و نيوزيلند با نمره B در بالا قرار داشت. اين گزارش اشاره مي کند که علت نمره بالاي نيوزيلند در زمينه فعاليت فيزيکي به دليل فلسفه آن ها در زمينه " بازي فعال " است. پس از ممنوعيت تمام قوانين مربوط به ايمني در زمين بازي، نشان داده شد که کودکان اين کشور فعال تر بودند و در نتيجه قلدري و خرابکاري کمتر در مدارس ديده شد.

 

با مقايسه اين نتايج ، مي توان نتيجه گرفت که ساختار و سازمان بازي در کانادا ممکن است مانعي در برابر فعاليت فيزيکي باشد.

يک بررسي نشان مي دهد که 62 درصد از پدر و مادرها گفته اند: کودکان خود را در سنين 5-11 هميشه با اتومبيل به مدرسه مي برند حال ممکن است اتومبيل شخصي يا سرويس مدرسه و يا اتوبوس و يا ساير وسايل حمل و نقل غير فعال باشد. اين گروه سني به طور متوسط ?? 7.6 ساعت از روز را بدون تحرک سپري مي کنند.

در حالي که کانادا جايگاه خوبي در زمينه مشارکت ورزشي سازمان يافته دارد، اين براي جبران ساعاتي که بچه ها در خانه و در مدرسه به صورت نشسته مي گذرانند، کافي نيست. کودکان امروزه کمتر در حال قدم زدن ، دوچرخه سواري، و يا در حال دويدن به سمت مدرسه ديده مي شوند، و در عوض فقط از يک محيط بي تحرک به محيط بي تحرک بعدي مي روند.

بخش راهنماي رفتار بي تحرک کانادا، براي کودکان در سنين مدرسه حداکثر دو ساعت زمان در روز را براي گذراندن در مقابل صفحات الکترونيکي توصيه مي کند؛ هر چند به نظر مي رسد اين توصيه در محيط فناورانه امروز بسيار دست نيافتني است.

مثبت ترين آماري که در اين گزارش وجود دارد، به اين موضوع اشاره مي کند که 84 درصد از کودکان بين سنين سه و چهار سال از دستورالعمل هاي ضروري 180 دقيقه فعاليت در روز ، پيروي مي کنند. با اين حال، تنها هفت درصد از کودکان سنين 5-11 ديدار به مقدار مورد نياز به ورزش روزانه - که پس از سن پنج سالگي تا 60 دقيقه کاهش مي يابد- مي پردازند. و حتي درصد کمتري از نوجوانان ( 4 درصد ) در سنين 12-17 سالگي به اين نياز پاسخ مي دهند.

در مقياس جهاني، يک بررسي از 105 کشور جهان نشان داد که تنها 20 درصد از نوجوانان 11 تا 15 ساله انجام 60 دقيقه فعاليت بدني متوسط ??تا شديد را گزارش کرده اند.

کانادا به طور پيوسته نمرات بسيار ضعيفي در زمينه فعاليت هاي بدني دريافت کرده است. از سال 2007-2012، در اين گزارش به کانادا نمره بسيار پايين ( F) اختصاص داده شده است.

اين گزارش ترکيبي از فعاليت هاي فيزيکي در طول روز ، از جمله ورزش کردن، بازي فعال و حمل و نقل فعال را به عنوان راه حلي براي اين نمره پايين مي داند.