در حادثه آتش سوزي در خيابان جمهوري تهران متاسفانه دو زن کارگر که روز تعطيل در حال کارکردن بودند، به ناچار خود را از طبقه پنجم ساختماني که طعمه حريق شده بود به بيرون انداختند و در پي اين سقوط جان باختند.

واي به روزي که زلزله بيايد...

چند دهه پيش که احداث ساختمان هاي مرتفع اندک اندک در تهران رايج مي شد سازندگان موظف مي شدند پله فرار را نيز در نظر بگيرند. مشهور ترين آنها ساختمان مرکزي فروشگاه قدس مرکزي است. منتها بعدتر به دو دليل پله فرار در بيرون از ساختمان ها حذف شد.

در حادثه آتش سوزي در خيابان جمهوري تهران متاسفانه دو زن کارگر که روز تعطيل در حال کارکردن بودند، به ناچار خود را از طبقه پنجم ساختماني که طعمه حريق شده بود به بيرون انداختند و در پي اين سقوط جان باختند.

به گواه دوربين خبرنگاران که لحظه سقوط قربانيان را ثبت کرده اين حادثه يکي از تلخ ترين حوادثي است که در گوشه و کنار شهر وکشورمان شاهد وقوع آنها بوده ايم و هستيم.

به اين بهانه مي توان به نکاتي اشاره کرد که چنانچه به آنها توجه شود چه بسا در آينده به کار آيد:

1- سخنگوي سازمان آتش نشاني تهران درباره اين حادثه چنين توضيح داده است:

"نخستين گروه آتش نشانان 3 دقيقه بعد خود را به محل حادثه رسانده و بعد از مشاهده گستردگي حريق چند ايستگاه آتش نشاني همراه تشک نجات و دو دستگاه نردبام هيدروليکي در محل حاضر شدند...

زماني که آتش نشانان خود را به محل  آتش سوزي رساندند دو زن خود را از پنجره آويزان کرده و بدون توجه به  هشدار ها و تذکر آتش نشانان قصد پرتاب خود به پايين را داشتند.

 در همان لحظه يکي از نردبام هاي هيدروليکي در پايين ساختمان مستقر و جک نردبام زده شد اما به دليل اشکالات فني در قطعات کامپيوتري متاسفانه پله هاي نردبام باز نشد.

جايگزين کردن نردبام ديگر حدود 2 دقيقه زمان نياز داشت و در همين حين يکي از زنها خود را به پايين پرتاب کرد. آتش نشانان بلافاصله نردبام را باز کرده اما نفر دوم نيز خود را به پايين انداخت .

اگر اين دو زن 2 دقيقه صبر مي کردند نردبام دوم باز شده و آنها به پايين منتقل مي شدند. 2 دقيقه پس از سقوط اين افراد آتش نشانان با باز کردن نردبام دوم 5 نفر از محبوس شدگان در ساختمان را به پايين انتقال دادند..."

ضمن قدرداني از زحمات و تلاش هاي نيروهاي فداکار آتش نشاني که گاه جان خود را در راه نجات هموطنان در حوادث مختلف قرباني مي کنند  مي توان پرسيد مگر نردبام هيدروليکي  به طور طبيعي براي استفاده در لحظاتي ساخته نشده که ثانيه به ثانيه آن براي نجات حادثه ديدگان اهميت دارد؟ عمل نکردن در هنگام نياز با نبود آن چه تفاوتي دارد؟