کلاج، ترمز، گاز، کلاج، گاز ....اين يعني با پاهاي معلول هم مي‌شود، رانندگي کرد و آدم‌ها را مسير به مسير برد و با صد تومن و دويست تومن روزي زن و بچه در آورد، حتي اگر پاهاي معلولش را نتوان از زير فرمان ديد

کلاج، ترمز، گاز، کلاج، گاز ....اين يعني با پاهاي معلول هم مي‌شود، رانندگي کرد و آدم‌ها را مسير به مسير برد و با صد تومن و دويست تومن روزي زن و بچه در آورد، حتي اگر پاهاي معلولش را نتوان از زير فرمان ديد.

از هشت صبح تا 12 ظهر مسافرکشي مي‌کند، بعد نهار و استراحت و بعد نوبت تمرين است. دو ساعتي ورزش مي‌کند و باز دغدغه نان و کار.

دو ساعت ورزش يعني بالاي سر بردن وزنه‌ها باز هم با همين پاهاي معلول، آنقدر در اين سال‌ها وزنه‌ها را بالا و پايين برد که مدال طلاي مسابقات جهاني آمريکا را گردنش انداختند، که روي سکوي اول مسابقات جهاني ليبي ايستاد و حالا شش مدال برون مرزي طلا و نقره و برنز دارد.

صمد عباسي وزنه زدن را از 22 سالگي آغاز کرد، از زماني که دکترش به او انگيزه داد و عصايش را کنار گذاشت.

از زماني که دکتر يادش داد نداشتن پاي سالم آخر زندگي نيست و حالا او در سن 28 سالگي هم قهرمان وزنه‌برداري معلولان جهان است و هم در خيابان‌هاي شهر آدم ها را جابجا مي‌کند و پول مي‌گيرد و نان مي‌خورد و زن و بچه‌اش را سير مي‌کند.

ولي دلش بزرگ است، زندگي اش را سخت مي‌گذراند، سخت روزي در مي‌آورد، سخت ورزش مي‌کند، سخت قهرمان شده، سخت اين مدال‌هاي طلايي و نقره‌اي را به دست آورده، اما قدر سختي کشيدن‌هايش را نمي‌دانند.

حتما نمي‌دانند که امروز مثل خيلي از قهرمانان و ورزشکاران ديگر مجوز وارد کردن ماشين هاي خارجي ندارد، خانه‌هاي ويلايي ندارد، درآمد چند ميليوني در ماه ندارد و با مسافرکشي هم خرج خانه را مي‌دهد و هم کرايه خانه را.

و وقتي با ما از سختي‌ها و افتخاراتش مي‌گويد نه ذره‌ اي زياده خواهي در حرفهايش هست و نه خواسته‌هاي غير‌منطقي دارد، فقط يک انتقاد دارد، اينکه به ورزشکاران و قهرمانان معلول آن‌طور که شايسته و در شأن آنهاست، رسيدگي نمي‌شود.

صمد عباسي به مناسبت روز جهاني معلولين با ايسنا حرف مي‌زند و از درد و دل هاي يک قهرمان جهان مي‌گويد، که اگرچه از پا معلول است، اما براي امرار معاش مسافر کشي مي‌کند.

ن ورزشکار معلول مي‌گويد: اي کاش مسئولين همان اندازه که به قهرمانان سالم بها مي‌دهند، به ورزشکاران معلول هم توجه کنند، زيرا معلولين با سختي بيشتري افتخار آفريني مي‌کنند.

وي از مسئولين خصوصا استاندار جديد مي‌خواهد بيشتر به ورزشکاران و معلولين بهاء دهند و امکاناتي براي آنها فراهم کنند.

عباسي اشتغال را مهمترين دغدغه خود و ساير معلولين مي‌داند و مي‌گويد: اگر فکري براي شغلم بشود با فراغ خاطر مي‌توانم به ورزش قهرماني بپردازم.

اين قهرمان جهان مي‌گويد: به مسئولين قول مي‌دهم اگر فکر به حال شغل و امرار معاشم شود، در بازي‌هاي پارالمپيک قهرمان شوم.

و يک حرف پاياني هم براي معلولين ديگر داشت، به آنها گوشزد کرد که معلوليت محدوديت نيست و اگر بخشي از جسم يک معلول پيش خدا مانده دليل نمي‌شود، خانه نشين شود.

او مي‌گويد: معلوليت نبايد باعث شکست شود.

و يادمان باشد قول داده اگر شغل برايش دست و پا شود و دغدغه نان نداشته باشد، قهرمان مي‌شود، با دست‌هاي خودمان قهرمانان را از ورزش کنار نگذاريم.

اين که بر اساس قانون جامع معلوليت حق معلولان است که سه درصد سهم اشتغال کشور را داشته باشند، ناديده گرفته شده بماند، حداقل براي آنهايي که کمي متفاوت هستند، فکري کنيم.

آنهايي که بدون پا و دست و چشم و گوش مدال مي‌آوردند، خيلي سالم تر از کساني هستند که با همه توانايي‌ها از استعدادهاشان استفاده نمي‌کنند.

 

وضعیت آگهی از دید کاربران: