بر اساس گزارش سال 2016 توسط موسسه ولزلی، تخمین زده می شود بین 200000 تا 500000 نفر در کانادا بدون بیمه درمانی زندگی می کنند.

آنها می توانند مهاجرانی باشند که در انتاریو، کبک یا بریتیش کلمبیا زندگی می کنند، که یک دوره انتظار سه ماهه را قبل از شروع مزایای بهداشتی استانی الزامی می کند. آنها همچنین می توانند کارگران خارجی موقتی باشند که پس از پایان قراردادشان در کانادا مانده اند، متقاضیان پناهندگی یا افرادی که به دنبال پناهندگی هستند. 

دکتر پل کالفورد کهنه کار خانواده، که در کلینیک CCRIH کار می کند، رقم 500000 نفر را "تخمین محافظه کارانه" می خواند.

او گفت: " به عنوان پزشکان... ما تمام تلاش خود را می کنیم تا دسترسی برابری سلامت را ایجاد کنیم، تا اختلافات بهداشتی را که در جامعه ی ما اتفاق می افتد کاهش دهیم."

یک گزارش در سال 2013 توسط هیئت بهداشت تورنتو، هزینه های پزشکی پرداخت شده به ساکنان بیمه نشده را "متناسب" توصیف کرد و خاطرنشان کرد که آنها اغلب نمی دانند قبل از درمان چقدر از آنها هزینه گرفته می شود.

این گزارش می‌گوید: « بیمارستان‌ها اغلب به ساکنان بدون بیمه با نرخ‌های بسیار بالاتر از نرخ‌های OHIP صورت‌حساب می‌دهند، که در نتیجه هزینه‌های گزافی را به همراه دارد که توانایی پرداخت آن را ندارند.

کالفورد از انتاریو می خواهد تا از دوره انتظار سه ماهه برای پوشش OHIP برای افرادی که برای وضعیت مهاجرت در استان درخواست می کنند چشم پوشی کند.

کمیسر حقوق بشر این استان در نامه ای به کریستین الیوت وزیر بهداشت در جولای 2019 نوشت: «انتاریو طبق قوانین بین المللی موظف است اطمینان حاصل کند که همه ساکنان می توانند به طور مؤثر به خدمات مراقبت های بهداشتی ضروری دسترسی داشته باشند.

کالفورد همچنین می‌گوید که ثبت نام در برنامه بهداشت فدرال موقت (IFH) برای پزشکان و آژانس‌های مراقبت‌های بهداشتی اجباری است که پوشش‌های بهداشتی محدودی مانند خدمات دندان‌پزشکی و بینایی را برای مدعیان پناهندگی و پناهجویان ارائه می‌دهد.

وضعیت آگهی از دید کاربران: