محققان دانشگاه تورنتو در تلاش براي حل معماي دليل فراموش شدن خاطرات سال‌هاي ابتدايي زندگي توسط انسان که زيگموند فرويد آنرا فراموشي کودکي ناميده، رشد سريع سلولهاي حافظه انسان را مقصر دانسته‌اند.

محققان دانشگاه تورنتو در تلاش براي حل معماي دليل فراموش شدن خاطرات سال‌هاي ابتدايي زندگي توسط انسان که زيگموند فرويد آنرا فراموشي کودکي ناميده، رشد سريع سلولهاي حافظه انسان را مقصر دانسته‌اند.

به گفته اين محققان، رشد سريع اين سلولها در سالهاي ابتدايي زندگي بدين معني است که ارتباطات اصلي بين سلولهاي موجود تخريب مي‌شوند و در نتيجه بازيابي حافظه ذخيره شده در آنها غيرممکن خواهد شد.

بر اساس اين پژوهش که در نشست عصب‌شناسي کانادا ارائه شد، اين يافته‌ها مي‌تواند دليل اينکه بچه‌ها تنها تا چند هفته يا چند ماه بعد از وقوع يک رويداد مانند جشن تولد آنرا بياد مي‌آورند را توضيح دهد.

در مقابل، ارتباطات درون مغز بچه‌هاي با سن بالاتر و بزرگسالان از ثبات بيشتري برخوردار بوده که منجر به ذخيره کامل حافظه در آنها مي‌شود.

اين نظريه از سوي پل فرانکلند و شينا جوسلين، زن و شوهر دانشمندي از دانشگاه تورنتو ارائه شده که نشان دادند ارتقاي توليد سلول در مرکز حافظه موشهاي بالغ باعث مي‌شود که راحت‌تر فراموش کنند.

آنها همچنين دريافتند که بچه موش‌هايي که داراي سلول‌هاي حافظه مانند کودکان عادي نبودند از حافظه بهتري برخوردار بودند.

پژوهش‌هاي پيشين نشان داده که انسان نمي‌تواند بطور عادي خاطرات پيش از سن دو يا سه سالگي خود را بياد بياورد و تنها تکه هاي کوچکي از خاطرات که بين سنين سه تا هفت سالگي اتفاق افتاده، در ذهن باقي مي‌ماند.

توضيح اين پديده از کمرنگ شدن حافظه در طول زمان تا ارتباط شکل‌گيري حافظه با رشد کلامي متنوع بوده است.

اين در حاليست که محققان کانادايي بر اين باورند که نظريه آنها محتمل‌تر است.

به گفته آنها، مزايايي در بياد نياوردن تمام جزئيات کودکي وجود دارد. براي مثال کودک دو ساله آنها اخيرا در پي خاموش شدن چراغ‌ها در زمان فوت کردن شمعهاي کيک تولدش به گريه افتاده بود و به گفته آنها اين خاطره در صورت باقي ماندن در ذهن فرد مي‌تواند آزاردهنده باشد.

ايسنا